Kaixo ama
 |
| Belgikako emakume meatzariak, 1881. Van Gogh. |
Etxetik joan nintzenetik bizitza nahiko gogorra daramat. Ordu asko lan egiten dut meategian, soldata eskas baten truke, gainera. Gaur, adibidez, goizeko bostetan esnatu naiz lanera joan baino lehen seme-alaben eta senarraren gosaria prestatu ahal izateko. Janari gutxi daukagu eta nik hondarrak besterik ez ditut jaten, besteentzako janari nahikoa egon dadin. Ondoren, meategira joan naiz eta han ohikoa jasan behar izan dut.
Nire lana oso gogorra da, gizonek ateratzen duten ikatza orgetan eraman behar dudalako. Gizonak, gainera, ez dira nirekin ongi portatzen, eta horrek asko zailtzen dit lana. Hala ere, eguneroko kontua denez, ez diet kasurik egiten. Orgak bultzaka eramatea ez da daukadan lan bakarra, puntelatuak ere egin behar ditut. Orgak garraiatuz ahalik eta diru gehien lortu nahi dudanez, askotan ez dira egokiak lantzen ditudan puntelatuak. Egun askotan soldatatik dirua kentzen didate puntelatuak gaizki edo egin behar ez ditudanean egiteagatik. Niri ere ez zait egoki iruditzen, baina ezin dut gehiagorik egin.
Ikusten duzunez, lan nahiko gogorra da, eta lortzen dudan dirua ez da nahikorik izaten nire senarrarenarekin batera familia osoa mantentzeko.
Hamabi ordu edo gehiago lan egin ondoren, etxera itzultzen naiz eta han ere lan egin beharra izaten dut. Nire senarra oso nekatuta iristen da lanetik, eta nik seme-alabentzako afaria eta etxeko lan guztiak egiten ditudan bitartean, horrek atseden hartzen du.
Ni gose handiz iristen naiz etxera, lanean ogi zati bat besterik ez baitut jaten, eta gauean berriz ere hondarrak jaten ditut. Normalean gosez gelditzen naiz, nahiko aurrera egin ahal izateko, ordea.
Horrelakoak dira urteko egun guztiak. Hala ere, beste aukerarik ez dut familia aurrera eraman nahi badut. Espero dut zure bizitza atseginagoa izatea, ama.
Maite zaitut
Leire Moreno
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina