Kaixo lagun
 |
| Haur meatzariak (AEB, 1906-1908) |
Egunero zutaz oroitzen naiz, baina ez dut zu idazteko momenturik aurkitzen. Dakizun bezala, duela hilabete eta erdi hamar urte bete nituen. Egun horretan bertan sartu ninduten lanean meategian.
Oso gogorra egiten zait, baina pixkanaka ohituratzea espero dut. Ama nahiko ondo dago, ahizpa anaia txikiak zaintzen egoten da egunero, aurrera egiteko ahal duena lortzen. Aita, ordea, berdin jarraitzen du. Ia egunero, altxatzen garenean, aita oso mozkor etortzen da, amari aginduak emanten gainera, tratu txarrak eragiten, eta gu aurrean, dena ikusten.
Lanera joatean ere oso gaizki pasatzen dut. Beldurrak jota sartzen naiz zulo zakar horretan, baina derrigorrez joan behar dut familiarentzako dirua ateratzeko, bestela ez gara inora joango.
Oso gogorra da ikustea jendea nola dagoen, nik baino urte batzuk gehiago dituztenek hortzik gabe, pentsatzea ni urte batzuk pasata horrela geratu ahal naizela, oso gogorra da. Goizero altxatzean gauza bakarra pentsatzen dut: zulo zakar arriskutsura joan behar!
Espero dut zu ere nitaz oroitzea. Uste dut gehiago idatzi behar diogula elkarri. Espero dut zure eskutitza bueltan izatea eta dena ongi izatea.
Muxu bero bat lagun!
Irune Elizagaray
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina