1915eko irailaren 2a.
Gaurko eguna tamalgarria aurkeztu arren, orduak pasa ahala hobetuz joan da. Gau osoa Generalarekin eman nuen, nahiz eta denboraz larri egon, bion artean plan bat bururatu zitzaigun Alemaniarren aurka egiteko eta haien erasoa zapuzteko.
Plana honetan oinarritzen zen: Kamuflajez jantzita, haien basearen gertu ezkutatu behar genuen, bertan lauak arte itxaron eta Alemaniarrak gure basea atakatzeko helburuarekin ateratzean, guk haien atzetik enboskada bat prestatuta izango genuen.
Soldaduei plana jakinarazi egin genien, eta urduri eta itxaropenez beteta jantzi ginen. Egunsentia ailegatu zenean, gure kezka gero eta handiagoa zen... Ordu biak ailegatu eta guztiz armatuta gure basetik atera ginen. Guda eremua abiadura handiarekin zeharkatu genuen, eta harrituta geratu ginen bidean alemaniar zauritu bat aurkitzean. Alemaniarrek, haien basean norbait infiltratu zela konturatzean (ni neu), baseko segurtasuna indartu egin zuten eta orain han sartzea askoz zailagoa zen. Baina alemaniar zauritua mehatxatuz gero, sarrera sekretu bat zegoela errebelatu zigun. Informazio pribilegiatu horrekin, jadanik garaileak sentitzen ginen.
Lauak ailegatu ziren, baina ez zen ezer gertatu. Base hartatik ez zen alemaniar bakar bat atera. Orduan, konturatu ginen: alemaniarrek, infiltratu bat sartu zela ohartuz, bere plana ez zuten bete. Gure eraso planak atzeratu genituen, baina orain informazio baliotsu batekin. Alemaniar zauritua gurekin eraman genuen bere patua erabakitzeko.
Ivan Poza
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina