1915eko irailaren
1a.
Goizeko
bederatzitan jeiki gara eta batzuk atzoko gas mostazagatik gaixotu
egin dira. Hamar lagunek
buruko mina eta sukarra zeukaten, ni eskerrak
oso ondo nengoen. 11:00etan
misio bat jarri didate, oso arriskutsua. Misioia zen
ikustea alemaniarrek
zeukaten plana gure lekua hartzeko. Konmandantea niregana etorri zen
eta esan zidan ongi egiten
banuen posizioz igoko
ninduela. Komandanteak
plano bat eman zidan jakiteko nora joan behar nuela. Seiak iritsi orduan neuk
arma, kaskua eta bi gasa-botila
hartu, eta nire misioara abiatu nintzen.
Neu hara joateko, aliatuek
alemaniarren kontra disparatu
behar zuten ni ez hiltzeko.
Ordu erdi bat pasa zen eta neuk
ibilbide erdia egin nuen. Bost minutuko
deskantsua hartu eta ura
botil batetik
atera eta edan nuen. Deskatsua
bukatu eta ibilbidea jarraitu nuen. Alemaniar bat konturatu zen ni
hara joaten nintzela; orduan,
bere armatik bala atera eta
neuri ia eman zidan baina
eskerrak
ni salbatu nitzen. Komandanteak
neuri apuntatzen zidan alemaniarrari
tiro bat bota eta hil zuen.
Nik beldurra nuen baina, hala
ere, nire ibilbidea jarraitu nuen. Han nengoela, jefeak
almirante bati estaten ziola gaueko
4etan atakatuko zutela. Ni, entzun ondoren, hortik
atera eta gure lubakietara joan nintzen. Iritsi nintzenean,
komandanteari esan eta berak plan bat pentsatu behar zuen.
Oskar Pérez
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina